You leave in the morning
With everything you own
In a little black case
Alone on a platform
The wind and the rain
On a sad and lonely face
Mother will never understand
Why you had to leave
For the love that you need
Will never be found at home
And the answer you seek
Will never be found at hom
e

Coca Cola & Chicken Nuggets




Χωρίς πολλά πολλά λόγια. Δεν είμαστε για συναισθηματισμούς τώρα. Τις ανάγκες μας καλύπτουμε. Δεν θα ανοίξουμε και κουβέντα. Μίλησες ποτέ στο κοτόπουλο πριν το φας; Στενοχωρήθηκες που το είδες έτσι ξαπλωμένο μέσα στο πιάτο, έρμαιο στις ορέξεις σου; Σκέφτηκες ποτέ, την ώρα που μασούσες το κρέας του και κατάπινες μία μία τις μπουκές, πως η ικανοποίηση που σου προσέφερε θα κρατούσε μέχρι να το χωνέψεις και να ξαναπεινάσεις; Κι ύστερα: το τελευταίο κοτόπουλο στον κόσμο είναι; Και φυσικά ποιος μπορεί να τρώει κάθε μέρα κοτόπουλο; – θα θελήσεις να δοκιμάσεις και άλλα είδη κρέατος. Γι’ αυτό άνοιξε τώρα το στοματάκι και φάε το φαγητό σου – βζούν βζουν το αεροπλανάκι! Μπράβο το καλό παιδί!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου