- Θα πάω…
- Αφού δεν τον θες… Εσύ μόνη σου μου είπες πριν λίγο ότι δεν γουστάρεις και πολύ.
- Ναι, αλλά δεν μπορώ να περάσω τη νύχτα μόνη μου.
- Βγες με μια φίλη σου.
- Δεν έχω όρεξη να βγω.
- Τότε πες της να ρθει σπίτι σου.
- Δεν είναι το ίδιο.
- Είναι καλύτερο! Αφού δεν τον θες!
- Τον θέλω… λίγο. Τον έχω ανάγκη. Μόνο για σήμερα…
- Κάνε ό,τι νομίζεις…
Ύστερα μου το κλεισε στα μούτρα. Μάλλον δεν με άντεχε πλεόν. Μάλλον είχε αρχίσει να καταλαβαίνει ότι είχα αναπτύξει κάποιες εξαρτήσεις και δεν το άντεχε. Νομίζω πως μ’ αγαπούσε. Και μάλλον μ’ αγαπούσε ειλικρινά.
Σηκώθηκα να κάνω μπάνιο και να ετοιμαστώ. Ο τύπος δεν με είχε πάρει τηλέφωνο ακόμα. Αλλά εγώ τον είχα τόσο μεγάλη ανάγκη που δεν άντεχα να περιμένω άλλο. Θα ετοιμαζόμουν και θα περίμενα. Έτσι και αλλιώς – είτε ετοιμαζόμουν είτε όχι – θα περίμενα. Είμαι σίγουρη πως έχω περάσει τουλάχιστον το εν τρίτο της ζωής μου περιμένοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου