Talk Show

"I want to, I want to be someone else or I'll explode
Floating upon the surface for
The birds, the birds, the birds"


Τους τελευταίους μήνες, νιώθω να αιωρούμαι πάνω από μια απέραντη γυάλινη επιφάνεια. Κάτω απ’ αυτήν υπάρχει μια σκουρόχρωμη ουσία, που μου είναι αδύνατο να προσδιορίσω την υφή της από δω πάνω που κρέμομαι. Ίσως είναι νερό – ένας σκοτεινός ωκεανός χωρίς πυθμένα. Ίσως είναι αέρας. Ίσως είναι κενό. Ίσως είναι το διάστημα. Κατά τόπους και διαστήματα ξεσπάει μία θολή λάμψη. Ένα αστέρι, ίσως. Ή ένα κύμα που αστράφτει στη θέα ενός αστεριού.
Και ζω με αυτόν τον φόβο: ότι κάποια στιγμή το λεπτό σκοινί που με κρατά στον αέρα θα κοπεί και θα πέσω κατευθείαν πάνω της. Και ύστερα θα με καταπιεί το σκοτάδι.
Φοβάμαι πως το σκοινί αυτό δεν θα κοπεί από μόνο του – παρότι λεπτό, έχει αντέξει για χρόνια. Ούτε θα κοπεί με εξωτερική παρέμβαση. Έχω το προαίσθημα ότι θα το κόψω μόνη μου. Ότι θα ορμίσω πάνω στη γυάλινη επιφάνεια με τη θέλησή μου, με μεγάλη μου χαρά.
Ίσως κάτω από την τρομαχτική της γυαλάδα να κρύβεται τελικά κάτι όμορφο. Ίσως όχι. Εύχομαι κάποια στιγμή να το μάθω.


"You want me, well fucking well come and find me
I'll be waiting with a gun and a pack of sandwiches
And nothing, nothing, nothing, nothing

You want me, well, come on and break the door down
You want me, fucking come on and break the door down
I'm ready, I'm ready, I'm ready, I'm ready, I'm ready..."

9 Δεκ. 2009