Ένα γράμμα για τον Άγιο Βασίλη

(postalheritage.org.uk)

Αγαπητέ κύριε Άγιε Βασίλη,
Ξέρω ότι το πρόγραμμά σας είναι αρκετά φορτωμένο, αλλά πιστεύω ότι κάπως θα τα βολέψετε και με το δικό μου το γράμμα. Φέτος ήμουν πολύ καλό κορίτσι – αυτό είναι γεγονός – ρωτήστε όποιον θέλετε. Δια τούτο, νομίζω πως θα ήταν σωστό και δίκαιο να εκπληρώσετε ειδικά τις δικές μου επιθυμίες, με προτεραιότητα έναντι των επιθυμιών των άλλων παιδιών, που δεν ήταν καλά.
Θα ήθελα λοιπόν να κατασκευάσετε στο εργαστήριό σας και να μου φέρετε ως δώρο έναν αυτόματο μηχανισμό ορθής επίλυσης προβλημάτων παντός τύπου. Έναν μηχανισμό δηλαδή που να εφαρμόζεται πάνω σε ένα πρόβλημα και να το λύνει χωρίς καμία προσπάθεια από την πλευρά του χρήστη – και μάλιστα να το λύνει με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο, οδηγώντας στο βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα, καταναλώνοντας τη μικρότερη δυνατή ποσότητα ενέργειας – για οικολογικούς λόγους. Ξέρετε, ένας τέτοιος μηχανισμός θα μου φαινόταν εξαιρετικά χρήσιμος, καθώς παρατηρώ ότι μεγαλώνοντας τα προβλήματα γίνονται όλο και πιο σύνθετα και το απλοϊκό, παιδικό ακόμα μυαλό μου αδυνατεί να τα συλλάβει και να τα αντιμετωπίσει σωστά. Και έτσι οδηγούμαι συχνά-πυκνά σε αδιέξοδα.
Επιπλέον, θα ήθελα έναν μηχανισμό διαγραφής ευχάριστων αναμνήσεων του παρελθόντος, που δεν πρόκειται να επαναληφθούν στο μέλλον – δηλαδή έναν μηχανισμό που να εξουδετερώνει την λύπη που προκαλεί αυτή η διαπίστωση. Οι κακές αναμνήσεις δεν με ενοχλούν – αντίθετα μου υπενθυμίζουν διαρκώς τι καλά που είναι όλα τώρα και πόσο χαρούμενη θα έπρεπε να είμαι που τα γεγονότα αυτά είναι πλέον μονάχα αναμνήσεις. Τις μάταια ευχάριστες αναμνήσεις όμως δεν τις θέλω. Θα ήθελα λοιπόν μία ειδική μηχανική γόμα που να σβήνει επιλεκτικά τις αναμνήσεις – ειδικά εκείνες που είναι γραμμένες με στυλό και δεν ξεθωριάζουν τόσο εύκολα όσο εκείνες που είναι γραμμένες με μολύβι.
Τέλος, θα ήθελα ηρεμία και ισορροπία σε προσωπικό, αλλά και διεθνές επίπεδο. Θα ήθελα τα παιδάκια που πεινάνε να αποκτήσουν επιτέλους φαγητό, οι άνθρωποι να σταματήσουν να πεθαίνουν από αθεράπευτες ασθένειες, να σταματήσουν να κλέβουν και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, να σταματήσουν να λένε ψέματα και να είναι εγωιστές και αρχίσουν να αναζητούν τη χαρά στα λίγα – όχι στα πολλά – στα πολλά δεν έχει χαρά – στα πολλά έχει λύπη. Τέλος-τέλος, θα ήθελα ο καθένας να πάρει τελικά αυτό που το αξίζει, ό,τι και αν είναι αυτό στην τελική – απλά να το πάρει. Για λόγους ορθής λειτουργίας του σύμπαντος.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
η 12-χρονη Κ.