Voodoo Dolls

Χτες, ξανά, μετά από καιρό, είχα νεύρα – πολλά νεύρα – ανεξέλεγκτα νεύρα. Και ήταν μια από εκείνες τις φορές που νιώθω πως θα εκραγώ και θα καταλήξω και γω «παντού», σαν τη μικρή Αννούλα. Και μου ‘ρχεται να μπήξω τα κλάματα εκείνες τις φορές. Και δε ξέρω τι μου φταίει – ή μάλλον μισοξέρω, αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ….
Χτες π.χ. μου έφταιγες εσύ – να, τόλμησα και το παραδέχτηκα… Μη με ρωτήσεις γιατί - σου χω πει να μην με ρωτάς τα αυτονόητα γιατί εκνευρίζομαι χειρότερα.

Η Κ., λοιπόν, μου είπε ότι η ψυχολόγος της είπε, όταν έχει νεύρα επειδή θέλει να πει κάτι σε κάποιον (να του προσάψει κάτι, να τον βρίσει κ.λπ.), αλλά δεν γίνεται ή/και δεν πρέπει να έρθει σε επικοινωνία μαζί του, να παίρνει ένα μαξιλάρι, να το στήνει όρθιο και να του τα χώνει, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ότι το μαξιλάρι είναι το πρόσωπο. Και η Κ. μου είπε να το κάνω και εγώ. Η Κ. και η ψυχολόγος της υπέθεσαν ότι κατηγορώντας ένα εκ φύσεως μουγγό μαξιλάρι θα αυτοϊκανοποιηθώ. Μα εγώ θέλω απαντήσεις, θέλω διάλογο, θέλω να δοθεί μια λύση – κατά προτίμηση οριστική.
Γιατί αν ήθελα μονόλογο, θα σου τα έγραφα αυτά που σου χω μαζεμένα. Και μετά θα στα ξανάγραφα. Και μετά μια τρίτη φορά, με άλλα λόγια. Και ύστερα μια τέταρτη. Και τελειωμό δεν θα χε αυτή η ιστορία.
Το ίδιο θα συμβεί και με το βουβό μαξιλάρι. Θα του τα ψάλω, θα του τα ψάλω δύο, μετά θα απελπιστώ χειρότερα που δεν θα λαμβάνω καμία απάντηση. Που δεν θα θελήσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Τελικά ίσως να μοιάζετε πολύ με το μαξιλάρι: ούτε σένα σε απασχολεί να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.

Άκου λοιπόν αυτό: μπορεί να αρνούμαι να εφαρμόσω την τεχνική με το μαξιλάρι, όπως με δασκαλέψανε, σκέφτομαι όμως να εφαρμόσω μία άλλη τεχνική που επίσης περιλαμβάνει μαξιλάρι, μια πανάρχαια, παγανιστική τεχνική – «βουντού» λέγεται. Εκεί δεν μιλάς στο μαξιλάρι – το ξεκοιλιάζεις. Του κοτσάρεις και μια φωτό πάνω, του βάζεις και μια μπλούζα, το στερεώνεις στον τοίχο και χωρίς να πεις κουβέντα το ξεκοιλιάζεις –γιατί, είπαμε, το μαξιλάρι δεν απαντάει, αρα δεν έχει κανένα απλύτως νόημα να του μιλήσεις, να του πεις μια συγνώμη. Ε, και τότε ξεθυμαίνεις. Χωρίς κλάψες και μαλακίες. Χωρίς λόγια και πολλές πολλές σκέψεις… Ωμά… Άψυχα… Γιατί όπως λέμε συχνά με την Κ.: «Τι κάνουμε σε όποιον αρνείται να συνεννοηθεί μαζί μας; Τον δέρνουμε… Και αν εξακολουθεί να μην μας καταλαβαίνει; Τον σκοτώνουμε…»

(Μήπως τελικά να αφήσουμε και οι δύο τα μαξιλάρια μας κάτω και να πάμε σε κανέναν ψυχίατρο;;;;)

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
http://www.ehow.com/how_4869933_make-voodoo-love-doll.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Hoodoo_(folk_magic)


εικόνα: http://cdn.shopify.com/s/files/1/0021/3352/products/dscf5765.jpg