You leave in the morning
With everything you own
In a little black case
Alone on a platform
The wind and the rain
On a sad and lonely face
Mother will never understand
Why you had to leave
For the love that you need
Will never be found at home
And the answer you seek
Will never be found at hom
e

:)



Είναι πράγματι πολύ εκνευριστικό κάποιοι που σε έχουν γενικά γραμμένο, να σε παίρνουν τηλέφωνο όταν θυμούνται ότι θέλουν κάτι...
Κι όμως, τη στιγμή που σηκώνεις το τηλέφωνο και νιώθεις ότι σε έχουν ανάγκη για τούτο ή για εκείνο, η πικρή γεύση που νιώθεις στο στόμα κάθε που θυμάσαι ότι σε αγνοούν γίνεται κάπως γλυκιά...
... και στο πρόσωπο διαγράφεται ένα μικρό, αχνό χαμόγελο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου